وقتی حتی توی خواب ها هم روزه ای!!

+نمی دانم کدام یک اثر مخرب تری روی ذهن دارد. گرسنگی؟ بی خوابی و پرخوابی متناوب؟ آهنگ گوش دادن 24 ساعته؟ سریال های متعدد و این حقیقت که در واقع مدت زیادی است که اصلا دست به کتاب نزده ام و خیالپردازی های بیمارگونه کرده ام؟ چه پکیج کاملی. کاملا مناسب برای یک تابستان جذاب. مرداب و گنداب بودنش را خودم هم می دانم. ولی باید با شکم پر با آن مقابله کنم و این یعنی در ماه رمضان به کل دست و پایم بسته است و باید در همین گنداب دست و پا بزنم. مغزم گرفته. درست مثل یک چاه. از شدت مزخرفاتی که واردش شده گرفته و هیچ چیز درست و حسابی ای از آن در نمی آید. کلمه ها در نمی آیند. رنگ ها و طرحها در نمی آیند. تمرکز در نمی آید. انگیزه در نمی آید. خیال کنکور در نمی آید. ولی یک چیز هایی در می آید. مثلا ولگردی در می آید. خواب فراوان در می آید. بی کاری و بی حوصلگی و رسما در کما بودن در می آید. من نمی خواهم بگویم از ماه رمضان متنفرم. ولی قطعا چندان دلچسب هم نیست. وقتی با مورد تنفر ترین فصل بین کل فصلها هم قاطی بشود می شود همین گندابی که اکنون مشاهده می کنید. همه دورند. همه مشغول درسند. همه خوبند. همه با روزه خوبند و حتی مثل من یک ذره هم مشکل ندارند. همه خودشان را در ذهن من برای من می گیرند و من هنوز تنها کاری که دلم می خواد بکنم این است که بخوابم، آهنگ گوش کنم و سریال ببینم. من احساس نابودی می کنم و منتظرم ماه رمضان تمام شود. این طوری من مثل یک سرباز پیاده هستم، بدون زره و تسلیحات در حالی که پابرهنه راه می رود. گرسنه بودن فقط باعث می شود این سرباز بدبخت اسب زخمی اش را هم کول کرده باشد و با خودش بکشاند. البته تحمل گرسنگی انقدر ها هم سخت نیست ولی تحمل درس نخواندن دقیقا به همین اندازه و حتی خیلی بیشتر سخت است. روی مخ است. روی نرو است. روی مرگ است. همان مرگی که این روزها با گرما، گرسنگی، درس نخواندن و خواب زیاد خودش را نشان می دهد. و الان برای اقتضای کلام دوست دارم فکر کنم که همه ی ما مرده ایم. مرگ بر وضعیت من همین الان.

پ.ن: بعضی آدم ها نباید برگردند. باید بمیرند. این تنها راهی است که حال من خوب می شود.

پ.ن2:از سکوت ذهنی متنفرم.

برچسب‌ها: انگشت وسط دست راست, دل به تنگی سوراخ سوزن خیاطی انجمن خون آشامان همونقدر پیگیر منه که هاگوارتز....