عصبانیتم دلایل هورمونی نداره.

+الان یه مدت گذشته و من متوجه شدم که از اسم "مهدیه" به قدری متنفرم که حاضرم یه قتل عام حسابی انجام بدم. از همه ی مهدیه های توی زندگیم فقط زخم دیدم. چند تا الان، چهارتا؟ خیلی بیشتر. این چهارتا فط جلوی چشمن. همین.

+من الان درد دارم و زخمیم. چرا هیچ کس باور نمی کنه خوب بودن چه انرژی ای از من می بره؟ خوب رفتار کردن مث سم می مونه برا من. اینکه من زیاد خوب نیستم یه واکنش دفاعی نیست، یه روش برای زنده موندنه. مثل اینکه وقت بازگشت به دیوار دفاعیمه.

+آدمی که چاقو خورده، با چاقو زدن به بقیه دردش کمتر میشه. باور کن. درد یه مفهوم مجازی و ذهنیه. من اگه قراره برم پایین همه رو هم با خودم می برم پایین. متنفرم. متنفرم از فراز و نشیب.حداقل از نشیب. فراز چیز خوبیه. از همه متنفرم و چون ادمیرال اینجا نیست، می تونم این قضیه رو تو ذهنم نگه دارم. متنفرم. نابود می کنم هر "دوستی" رو که از فرودم خوشحاله. من با لودر رد میشم از روی اون خاک بر سری که موقع ناراحتیم لبخند می زنه. 

پ.ن: FUCK^ EM.

برچسب‌ها: انگشت وسط دست راست انجمن خون آشامان همونقدر پیگیر منه که هاگوارتز....